"გავუდექით ბილიკს, ანუ, როგორც აქ ეძახიან, გზას,რომელსაც ქოლგასებრ ზედ დაჰყურებს კაკლის ხეები თავიანთი განიერი ტოტებით. გავიარეთ სოფელი გურძაული, ცნობილი თავისი რკინის წყლით. წყლის მთელ კალაპოტს ჟანგის ფერი აქვს. თან ისე უხვად მოდის, რომ ერთთვალიან წისქვილს აბრუნებს. სოფლელნნი ამ წყალს არ სვამენ, -ფახიმიანიაო (ცუდიაო) აქ უნდა შევნიშნოთ, რომ რკინისა და საზოგადოდ მადნეული წყლები აქეთკენ ხშირია..."
თედო სახოკია, მოგზაურობანი, თბ., 1985. ,გვ. 304.
თედო სახოკია, მოგზაურობანი, თბ., 1985. ,გვ. 304.
გურძაული მდებარეობს მდინარე სხალთის მარჯვენა მხარეს, ზღვის დონიდან 900 მ. მ. ქამადაძე თვლის რომ ეს ტოპონიმი წარმოქმნილა საკუთარ სახელ გურძადან. ალ. ღლონტის ქართული ლექსიკონის მიხედვით, გურზი კომბლის მსგავს საომარ იარაღს ერქვა (თბ. 1964, გვ.81).გურძი თურქულ-სპარსული რკინის კეტს ერქვა. ს. ს.ორბელიანის განმარტებით,ბადროს, კვერთხსაც ეწოდება. აჭარულ ზეპირსიტყვიერებაში დაცულია გამოთქმა "გურზებ უქნევენ ერთმანეთს და სცოცავდნენ"საქართველოში ძველად ყოფილა სახელი გურიჯა, გურძა, გვარი გურჯიძე, გურძიშვილი. პროფესორ რ. შამილიშვილის მოსაზრებით, ეს სახელწოდება მიღებულია , ქართული ენისა და მისი ძველი თურქულ-სპარსული სახელი გურჯი, გურჯისტანიდან, რომელმაც მოგვცა სახელი გურჯა, გურძა. ასე მივიღეთ გურძაული, ანუ გურძას საცხოვრებელი ადგილი : სოფელი გურძაული.
 |
| სოფელი გურძაული |
No comments:
Post a Comment